4 grudnia przypada święto zawodowe wszystkich górników, których patronką jest św. Barbara
W tym jednym dniu w roku znanym jako "Barbórka" świętowanie dzielono na dwie części - oficjalną i zabawową. W tej drugiej brało udział tylko męskie grono. Po mszy św. cały pochód górniczej braci przemieszczał się na teren kopalni aby rozpocząć część oficjalną. Wtedy to dziękowano wszystkim górnikom za ich ciężką pracę i trud włożony w wydobycie węgla. W tej części awansowano i pasowano górników oraz wręczano odznaczenia resortowe i państwowe oraz medale za długoletnią pracę.
Po części oficjalnej z reguły odbywał się uroczysty obiad dla odznaczonych i nagrodzonych górników oraz jubilatów połączony z występami artystycznymi i zabawą. W okresie barbórkowym odbywały się liczne karczmy, na których biesiadowano przy stołach i toczono rywalizację między gwarkami podzielonymi na ławy prawą i lewą .Górnicy brali udział w licznych konkursach, popisując się swoimi umiejętnościami zawodowymi i artystycznymi.
Bardzo często na karczmach zbierano datki na cele charytatywne, takie jak pomoc biednym rodzinom, chorym w dzielnicy gdzie była kopalnia lub wdowom po zmarłych górnikach. Głównym zajęcie na karczmach było wspólne śpiewanie piosenek i przyśpiewek, które zapisywane były w specjalnie przygotowywanych na tę okoliczność śpiewnikach. Bawiono się na biesiadach do późnej nocy niejednokrotnie przenosząc zabawę do domów, aby wspólnie z żonami świętować święto "Barbórki".